هرکدام از ما را عصیانی است

هرکدام از ما را «عصیانی» است

عصیانی منحصر به خودمان.

اینکه چگونه در مقابل آن‌چه رخداد مقاومت کردیم.

تا در مقابل همه‌ی طوفان‌ها

چیزی از «خود»مان باقی بماند.

ایران درّودی می‌گوید

‘’ نقاشی عصیان من است و شکیبایی من. ‘’

چگونه «نقاشی» ترجمه‌ی تمام آن‌چه بر او گذشته می‌شود.

‘’ از پذیرش سرنوشتی که

تلخ‌ترین‌ها را به من شناساند

بهترین باورهای رنگینم را ساختم

باورهای رنگینم به روی بوم‌ها نقش گرفتند

تا سپاس، عصیان، پرواز و فریاد مرا تصویر کنند. ‘’

حالا بگویید

عصیان شما چه بوده است؟ و به پاسخ این سؤال خوب فکر کنید.

شما در مقابل هجوم «دیگران» چه کردید؟

با چه روشی ایستادگی کردید؟

آن عصیان شماست، چه زیبا چه زشت!

حالا در تمام زندگی تلاش می‌کنیم

تا دوباره زنده کنیم آن‌چه را از دست رفته است

آن بخش‌هایی از ما که تکه‌تکه شد

و نیک می‌دانیم که ‘’ آن‌چه از زبان‌مان بیان نشد

از سر انگشتان دستان‌مان بروز می‌یابد’’ (فروید)

باز می‌گردد آن‌چه فراموش شده

و آن چیست؟

یک نا–تمام.

متن: یاسر درخشان

این مطلب را در اینستاگرام ببینید.